IRWŁ do KRIR w sprawie wniosków Rady Powiatowej IRWŁ Powiatu Łódzko-Wschodniego

W imieniu Zarządu Izby Rolniczej Województwa Łódzkiego, Prezes IRWŁ Bronisłąw Węglewski popierając wnioski zgłoszone przez członków Rady Powiatowej IRWŁ w Powiecie Łódzkim-Wschodnim  skierował pismo do Wiktora Szmulewicza Prezesa KRIR z prośbą o rozpatrzenie i  dalszą realizację. Rada Powiatowa Izby Rolniczej w Powiecie Łódzkim-Wschodnim, uwzględniając postulaty składane w latach ubiegłych przez Izby Rolnicze z innych rejonów kraju, po raz kolejny zwraca uwagę na konieczności rozszerzenia listy gatunków roślin uprawnych, do których materiału siewnego przysługuje dopłata z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego. Niezbędne jest poszerzenie wskazanej listy o nasiona kukurydzy i rzepaku. Uprawy kukurydzy i rzepaku zajmują istotną pozycję w strukturze zasiewów w woj. łódzkim. W dodatku można zauważyć, że kukurydza staje się alternatywą dla siewu zbóż jarych, bowiem roślina ta lepiej znosi przejściowe niedobory wody oraz w zależności od odmiany – może być również wysiewana na glebach lżejszych. W dodatku, w przypadku obydwu upraw – rolnicy w 100% stosują kwalifikowany materiał siewny, co tym bardziej rodzi konieczność objęcia wsparciem w postaci dopłat do materiału siewnego.

Drugi wniosek dotyczy  podjęcia działań mających na celu uproszczenie zasad naboru wniosków i  procedur szacowania szkód w gospodarstwach rolnych spowodowanych     działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych. Członkowie Rady Powiatowej  IRWŁ wnioskują  aby podstawą do szacowania skód nie był  tylko  raport IUNG ale decyzje o ogłoszeniu suszy opierały się na przede wszystkim na informacjach samych zainteresowanych tj. rolników, które byłyby przekazywane do wójtów Gmin, którzy ogłaszali by stan suszy w danej Gminie. Wnosimy także  o uproszczenie procedury szacowania szkód poprzez zaangażowanie mniejszej liczby instytucji oraz ludzi często nie mających kompetencji ale przede wszystkim wiedzy na temat danej plantacji, nakładów poniesionych przez rolnika a przede wszystkim zakładanych plonów. Obecnie skomplikowana procedura angażująca dużą liczbę ludzi różnych instytucji   a także absorbująca mnóstwo czasu w najbardziej newralgicznym momencie jakim są żniwa i tak prowadzi do wypłaty ewentualnej   pomocy w postaci zryczałtowanej bez zależności  od poziomu szkód.

Trzeci wniosek dotyczy  podjęcia działań mających na celu zmianę  przepisów wynikających z dyrektywy azotanowej.  Wnosimy aby w  wyniku niekorzystnych warunków pogodowych takich jak susza termin  stosowania azotu był wydłużony do końca listopada. Wnioskujemy  także  aby wzorem zachodnich sąsiadów – Niemców umożliwić wcześniejsze stosowanie nawozów azotowych oraz obornika wiosną o ile pozwalają  na to warunki pogodowe (wczesne ruszenie wegetacji). W związku ze zmianami klimatu jakie obserwujemy w ostatnich latach (łagodniejsze zimy lub ich brak)  oraz wcześniejszy niż zwykle czas ruszania wiosennej wegetacji  ale przede wszystkim na brak wody który doskwiera już wczesną wiosną czyli w okresie kiedy rośliny potrzebują jej najbardziej  stosowne wydaje się umożliwienie stosowania nawozów azotowych już w lutym tak aby najefektowniej wykorzystać zasoby wody po zimie, które i tak są dużo mniejsze niż w latach ubiegłych.        

Odpowiedź w sprawie stosowania nawozów mineralnych azotowych 

Odpowiedź w sprawie wprowadzenia dopłat do kwalifikowanego materiału siewnego kukurydzy i rzepaku